Badges zijn digitale insignes die worden weergegeven als pictogrammen of logo’s op een webpagina of andere online locatie. Deze icoontjes laten zien dat iemand bepaalde kennis heeft opgedaan of bepaalde vaardigheden beheerst. Mensen die een cursus succesvol afronden en een badge behalen, kunnen deze tonen op hun website of sociale media, zoals LinkedIn of facebook, maar ook gebruiken in de handtekening van e-mail.
Online bewijs en vertrouwen
Digitale badges bewijzen dat iemand een vaardigheid of kennis bezit. Voor werkgevers of onderwijsinstellingen moet de betrouwbaarheid van de onderliggende claim van een digitale badge duurzaam gevalideerd kunnen worden. De badge moet dus een echtheidskenmerk bevatten. Zo’n echtheidskenmerk komt tot stand door de inhoud te voorzien van een digitale handtekening. Daardoor kan een badge niet ongemerkt worden aangepast; de integriteit van het bericht is gewaarborgd.
Bovendien staat vast wie de digitale badge heeft ondertekend; er is zekerheid over de authenticiteit van de bron. In de ideale situatie wordt de handtekening gezet door de badge-uitgever met behulp van een certificaat dat is uitgegeven binnen een betrouwbare Public Key Infrastructure (PKI).
De Open Badge Standaard
Badges zijn kleine digitale bestanden. Maar wat zit er in zo’n digitaal bestandje, wat is de anatomie van een open badge? De beschrijving van de open badge standaard geeft daar meer duidelijkheid over. De open badges standaard is een groep specificaties en open technische normen. Deze standaard is in 2012 ontwikkeld door Mozilla en wordt sinds 2014 onderhouden door de Badge Alliance. Vanaf 2017
zal IMS Global verantwoordelijk voor deze standaard worden. Een open badge bestaat uit twee delen. De eerste is een beschrijving in metadata volgens de open badge specificatie in de vorm van een ‘bewering’ over een behaald resultaat. De bewering maakt duidelijk aan wie een badge is toegekend, wat de badge vertegenwoordigt en wie de badge heeft uitgegeven. Deze bewering is opgebouwd uit een aantal informatievelden. De metadata zijn gesigneerd, zodat manipulatie ervan niet onopgemerkt blijft. Om de bewering eenvoudig te kunnen uitwisselen en transporteren, worden de data gekoppeld aan een afbeelding. Wanneer dit PNG- of SVG-bestand wordt doorgegeven of uitgewisseld, gaan de
data automatisch mee. Het proces dat de data in de afbeelding plaatst, heet baking.
